Η αστάθεια του ώμου είναι μία κατάσταση που εμφανίζεται όταν οι μύες, οι τένοντες τα οστά και οι σύνδεσμοι που περιβάλλουν τον ώμο δεν συνεργάζονται αρμονικά ώστε να εξασφαλίσουν τη σταθερότητα της άρθρωσης. Όταν συμβαίνει αυτό, ο ώμος λέγεται ότι είναι ασταθής και η άρθρωση μπορεί είτε να ολισθήσει μερικώς έξω από τη φυσιολογική της θέση, οπότε έχουμε μία κατάσταση η οποία λέγεται υπεξάρθρημα, ή μπορεί η κεφαλή να ολισθήσει εντελώς έξω από τη φυσιολογική της θέση, οπότε η κατάσταση αυτή λέγεται εξάρθρημα του ώμου (εικ. 1). Το εξάρθρημα του ώμου είναι μία πάρα πολύ συχνή κάκωση η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά οδηγεί σε κάποιον βαθμό αναπηρίας.
Τα εξαρθρήματα του ώμου είναι μία από τις πιο συχνές αθλητικές κακώσεις. Όταν ένας αθλητής υποστεί μία κάκωση απευθείας στον ώμο ή όταν κάποιος τραυματιστεί στην περιοχή του ώμου είτε μετά από μία πτώση είτε μετά από κάποιο ατύχημα τότε μπορεί να προκληθεί αστάθεια στην άρθρωση του ώμου. Η αστάθεια του ώμου είναι μία κατάσταση η οποία μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την καθημερινότητα, τις αθλητικές δραστηριότητες ή ακόμα και την εργασία του ασθενούς μέχρι να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί σωστά. Οι ασθενείς με αστάθεια στο ώμο συχνά παραπονιούνται για μία δυσάρεστη αίσθηση ότι ο ώμος τους πρόκειται να “ξεκουμπώσει” ή ότι θα βγει από τη θέση του. Καμιά φορά τα συμπτώματα μπορεί να είναι πιο ήπια με κυριότερο τον πόνο. Η αστάθεια του ώμου επηρεάζει συνήθως τις ακόλουθες ομάδες ασθενών:
Τα συμπτώματα που σχετίζονται με την αστάθεια του ώμου και το εξάρθρημα του ώμου είναι:
Μη χειρουργική
Συχνά, οι ασθενείς που πάσχουν από αστάθεια ώμου και καθ έξιν εξάρθρημα μπορούν να ξεκινήσουν ένα πρόγραμμα αποκατάστασης με φυσιοθεραπεία εκτελώντας ασκήσεις ώστε να επιτύχουν ενδυνάμωση των μυών του ώμου. Η ενδυνάμωση των μυών της ωμικής ζώνης βοηθά ώστε να διατηρηθεί η κεφαλή του βραχιονίου στη θέση της και να αποφευχθεί το εξάρθρημα του ώμου. Ενίοτε μπορεί να χρειαστεί να γίνει χρήση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ώστε να μειωθεί ο πόνος που εμφανίζεται στην άρθρωση.
Χειρουργική Θεραπεία
Στην περίπτωση αποτυχίας της συντηρητικής θεραπείας τότε έχει ένδειξη το χειρουργείο. Επίσης σε αθλητές ή σε νεαρά άτομα που έχουν υποστεί εξάρθρημα του ώμου πριν την ηλικία των 25 ετών τα σύγχρονα δεδομένα υποστηρίζουν την άμεση χειρουργική θεραπεία. Στην επιλογή της κατάλληλης χειρουργικής τεχνικής για την αντιμετώπιση της αστάθειας του ώμου μεγάλο ρόλο παίζει το προφίλ του ασθενούς, το είδος του αθλήματος που κάνει, ο αριθμός των εξαρθρημάτων και η ηλικία του πρώτου εξαρθρήματος. Συνήθως όταν ο αριθμός των εξαρθρημάτων είναι μικρός και η ηλικία του ασθενούς είναι επίσης μικρή τότε η κατάλληλη χειρουργική αντιμετώπιση είναι η αρθροσκοπική επιδιόρθωση της βλάβης Bankart (εικ. 2 και 3). Στην περίπτωση που τα επανειλημμένα εξαρθρήματα έχουν οδηγήσει σε οστική απώλεια είτε στην πλευρά της ωμογλήνης είτε στην πλευρά της κεφαλής του βραχιονίου τότε η ανοιχτή χειρουργική θεραπεία είναι η κατάλληλη μέθοδος αντιμετώπισης. Στην περίπτωση αυτή κατά τη διάρκεια της ανοιχτής χειρουργικής επέμβασης γίνεται μεταφορά οστικού τεμαχίου από την κορακοειδή απόφυση της ωμοπλάτης στην πρόσθια επιφάνεια της ωμογλήνης έτσι ώστε να αποκατασταθεί το οστικό έλλειμμα. Η επέμβαση αυτή ονομάζεται Latarjet από τον Γάλλο χειρουργό που την εφάρμοσε για πρώτη φορά. Ο Δρ. Βενουζίου εκτελεί όλες τις αρθροσκοπικές και ανοικτές επεμβάσεις για την αστάθεια του ώμου και έχει ασχοληθεί με το θέμα σε βάθος δημοσιεύοντας αρκετά επιστημονικά άρθρα σε περιοδικά παγκοσμίου κύρους.