Η ικανότητα να σηκώνουμε το χέρι μας είναι κάτι που πολλοί από εμάς θεωρούμε δεδομένο. Είτε θέλουμε να φτάσουμε ένα αντικείμενο σε ένα ψηλό ράφι, είτε να εκτελέσουμε κάποια άλλη σωματική δραστηριότητα, ή να πραγματοποιήσουμε μια απλή χειρονομία, η κινητικότητα του ώμου αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο όλων των παραπάνω ενεργειών. Όταν λοιπόν εμφανίζεται πόνος ή δυσκαμψία, μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμό αυτών των βασικών κινήσεων και κατ’ επέκταση σε μείωση της ποιότητα ζωής. Στόχος αυτού του άρθρου είναι να αναδείξει τους λόγους που μπορεί να αντιμετωπίζουμε δυσκολία στο σήκωμα του χεριού μας, περιγράφοντας τα συνήθη αίτια, τον τρόπο διάγνωσης καθώς και τους συνήθεις τρόπους αντιμετώπισης, συντηρητικούς αλλά και χειρουργικούς.
Συνήθεις αιτίες της δυσκολίας στο σήκωμα του χεριού
Η δυσκολία στην κίνηση του ώμου μπορεί να προέρχεται από πολλές αιτίες, όπως από οξείς τραυματισμούς έως χρόνιες εκφυλιστικές παθήσεις. Ακολουθούν μερικές από τις πιο συνηθισμένες αιτίες που μπορεί να μας εμποδίζουν να σηκώσουμε το χέρι σας:
Τραυματισμοί του στροφικού πετάλου:
Το στροφικό πέταλο είναι μια ομάδα μυών και τενόντων που περιβάλλουν την άρθρωση του ώμου και διευκολύνουν την κίνησή της. Μία πολύ συχνή πάθηση είναι η τενοντίτιδα του υπερακανθίου. Οι τραυματισμοί του στροφικού πετάλου, συμπεριλαμβανομένων των ρήξεων, αποτελούν συχνή αιτία πόνου και μπορούν να περιορίσουν σοβαρά την κίνηση. Οι ρήξεις μπορεί να οφείλονται σε υπερβολική χρήση ή αιφνίδιους τραυματισμούς, ενώ το σύνδρομο πρόσκρουσης προκαλείται συνήθως από υπερβολική τριβή των τενόντων του ώμου πάνω στο ακρώμιο, που αποτελεί το άνω μέρος της ωμοπλάτης.
Ασβεστοποιός τενοντίτιδα:
Πρόκειται για τη συσσώρευση ασβεστίου εντός των τενόντων του στροφικού πετάλου, η οποία μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή και οξύ πόνο, ιδίως κατά την κίνηση του χεριού. Συχνά εμφανίζεται χωρίς εμφανή τραυματισμό και μπορεί να περιορίσει σοβαρά την κίνηση του ώμου.
Παγωμένος ώμος:
Αυτή η πάθηση προκαλεί δυσκαμψία στον ώμο λόγω ανάπτυξης ουλώδους ιστού, που οδηγεί σε επώδυνη κίνηση και σημαντικό περιορισμό του εύρους κίνησης. Ο παγωμένος ώμος εξελίσσεται σε τρία στάδια: το στάδιο του παγώματος, όπου η κίνηση γίνεται επώδυνη και σταδιακά αρχίζει να μειώνεται, το στάδιο της δυσκαμψίας, όπου ο πόνος μπορεί να μειωθεί αλλά ο ώμος γίνεται πιο δύσκαμπτος, και το στάδιο της απόψυξης, όπου η κίνηση αρχίζει να βελτιώνεται.
Αρθρίτιδα του ώμου:
Η αρθρίτιδα περιλαμβάνει την εκφύλιση μιας ή περισσότερων αρθρώσεων, προκαλώντας πόνο και δυσκαμψία που επιδεινώνονται με την ηλικία. Ο ώμος μπορεί να προσβληθεί από οστεοαρθρίτιδα, η οποία καταστρέφει το λείο επιφανειακό κάλυμμα, τον χόνδρο των οστών, ή από ρευματοειδή αρθρίτιδα, μια αυτοάνοση πάθηση που επηρεάζει και αυτή την τον χόνδρο των αρθρώσεων.
Κάταγμα ώμου:
Το κάταγμα του ώμου αναφέρεται στον τραυματισμό οποιουδήποτε από τα οστά που συγκροτούν την άρθρωση του ώμου, συνήθως της ωμοπλάτης, της κλείδας ή του ανώτερου τμήματος του βραχιόνιου οστού. Ένα τέτοιο κάταγμα προκαλείται συνήθως από αιφνίδια πτώση, άμεσο χτύπημα ή σοβαρό ατύχημα και συχνά συνοδεύεται από σοβαρό πόνο, πρήξιμο, και εξαιρετικά περιορισμένη κινητικότητα του ώμου.
Κάθε μία από αυτές τις παθήσεις μπορεί να οδηγήσει σε δυσφορία και δυσκολία στο σήκωμα του χεριού, αλλά η κατανόηση της συγκεκριμένης αιτίας είναι απαραίτητη για την αποτελεσματική θεραπεία. Στις επόμενες ενότητες, θα διερευνήσουμε διάφορες θεραπείες που εφαρμόζονται στο σπίτι, πότε πρέπει να αναζητήσουμε ιατρική συμβουλή και τις θεραπείες που μπορεί να παρέχει ένας ορθοπεδικός χειρουργός για τη διαχείριση αυτών των κοινών προβλημάτων του ώμου.
Αντιμετώπιση πόνου στον ώμο στο σπίτι
Όταν αντιμετωπίζουμε πόνο στον ώμο και περιορισμένη κινητικότητα, υπάρχουν ορισμένες συμβουλές που μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στη βελτίωση της λειτουργικότητας.
Παυσίπονα & αντιφλεγμονώδη
Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), όπως η ιβουπροφαίνη, χρησιμοποιούνται συχνά για την αντιμετώπιση του πόνου στον ώμο. Αυτά τα φάρμακα λειτουργούν μειώνοντας τη φλεγμονή και παρέχοντας ανακούφιση από τον πόνο, καθιστώντας τα ιδανικά για καταστάσεις όπως η τενοντίτιδα. Είναι σημαντικό να λαμβάνονται σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντα ιατρού και να μην υπερβαίνουν τις συνιστώμενες δόσεις ώστε να αποφεύγονται παρενέργειες.
Ανάπαυση και τροποποίηση δραστηριοτήτων:
Ενώ η κίνηση είναι ευεργετική, είναι εξίσου σημαντικό να ξεκουράσουμε τον ώμο για να μην επέλθει περαιτέρω επιδείνωση. Θα πρέπει να αποφύγουμε δραστηριότητες που περιλαμβάνουν ανύψωση βαρέων αντικειμένων ή επαναλαμβανόμενες κινήσεις πάνω από το κεφάλι μέχρι να υποχωρήσει ο πόνος.
Θερμά & ψυχρά επιθέματα
Η εφαρμογή θερμότητας ή κρύου μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματική στη διαχείριση του πόνου στους ώμους.
Ψυχρά επιθέματα: Η εφαρμογή μιας κρύας συσκευασίας στον ώμο για 10-15 λεπτά μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή και να καταπραΰνει τον οξύ πόνο.
Θερμά επιθέματα: Η εφαρμογή ενός ζεστού θερμαντικού μαξιλαριού ή μιας ζεστής βρεγμένης πετσέτας στον ώμο σας για 10-15 λεπτά μπορεί να βοηθήσει στη χαλάρωση των σφιγμένων μυών και να ανακουφίσει τον πόνο.
Τα παραπάνω μπορούμε να τα ακολουθήσουμε για 3-4 ημέρες. Αν τα συμπτώματα υποχωρήσουν σημαντικά, μπορούμε να συνεχίσουμε κανονικά την καθημερινότητα μας. Αν όμως η αδυναμία επιμένει και ο πόνος συνεχίζει να υφίσταται, τότε θα πρέπει να επισκεφθούμε έναν χειρουργό ορθοπαιδικό.
Πότε πρέπει να επισκεφθούμε έναν χειρουργό ορθοπαιδικό
Παρόλο που πολλά προβλήματα του ώμου μπορούν αρχικά να αντιμετωπιστούν στο σπίτι, υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις όπου είναι σκόπιμο να συμβουλευτούμε έναν ορθοπαιδικό χειρουργό:
Επίμονος ή επιδεινούμενος πόνος: Εάν ο πόνος στον ώμο μας δεν βελτιώνεται ακολουθώντας τα βήματα που αναφέρουμε παραπάνω ή εάν ο πόνος επιδεινώνεται, είναι σημαντικό να αναζητήσουμε επαγγελματική συμβουλή.
Απώλεια λειτουργικότητας: Εάν δυσκολευόμαστε όλο και περισσότερο να εκτελέσουμε καθημερινές δραστηριότητες και γενικότερα να σηκώσουμε το χέρι μας, είναι απαραίτητη η επαγγελματική αξιολόγηση της κατάστασης από έναν χειρουργό ορθοπαιδικό.
Σημάδια σοβαρών καταστάσεων: Το πρήξιμο στην περιοχή, η ερυθρότητα ή η αίσθηση θερμότητας γύρω από την άρθρωση ή οποιαδήποτε σημάδια λοίμωξης (όπως πυρετός ή ρίγη), αποτελούν ενδείξεις ότι απαιτείται άμεση ιατρική αξιολόγηση.
Επιπλέον, ο αιφνίδιος πόνος μπορεί να είναι σημάδι και για άλλου είδους πρόβλημα, μη ορθοπαιδικό. Για παράδειγμα ο έντονος αιφνίδιος πόνο στην αριστερή πλευρά μπορεί να είναι σημάδι καρδιολογικού προβλήματος.
Ένας ορθοπαιδικός χειρουργός μπορεί να παρέχει μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση και προηγμένες διαγνωστικές εξετάσεις για τον προσδιορισμό της υποκείμενης αιτίας των συμπτωμάτων μας. Με βάση τη διάγνωση, μπορεί να συστήσει τις κατάλληλες θεραπευτικές επιλογές, που κυμαίνονται από φυσικοθεραπεία και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, έως ενδεχομένως χειρουργική επέμβαση, εξασφαλίζοντας ότι θα λάβουμε την πιο αποτελεσματική φροντίδα προσαρμοσμένη στην κατάστασή μας.
Πως πραγματοποιείται η διάγνωση της αιτίας;
Όταν επισκεπτόμαστε έναν ορθοπαιδικό χειρουργό με πόνο στον ώμο και προβλήματα κινητικότητας σε αυτόν, θα ακολουθηθεί μια δομημένη διαγνωστική προσέγγιση για να εντοπιστεί η βασική αιτία των συμπτωμάτων μας.
Κλινική εξέταση:
Ο χειρουργός ορθοπαιδικός θα καταγράψει αναλυτικά το ιστορικό μας και θα πραγματοποιήσει μια συνολική αξιολόγηση του ώμου για να ελέγξει τα σημεία πόνου, το εύρος κίνησης, τη δύναμη και τη σταθερότητα της άρθρωσης. Συγκεκριμένες κινήσεις που αναπαράγουν τον πόνο μας μπορούν να δώσουν ενδείξεις σχετικά με το ποιες δομές στον ώμο έχουν προσβληθεί. Από αυτή την εξέταση τις περισσότερες φορές ο ορθοπαιδικός θα μπορέσει να προσδιορίσει τα αίτια του πόνου.
Απεικονιστικές τεχνικές:
Ακτίνες Χ (Κοινές ακτινογραφίες):
Οι κοινές σε όλους μας ακτινογραφίες αξιοποιούνται τις περισσότερες φορές συμπληρωματικά με την κλινική εξέταση, καθώς μπορούν να δείξουν τυχόν αλλαγές στην οστική δομή του ώμου, βοηθώντας σημαντικά στη διάγνωση.
Μαγνητική τομογραφία (μαγνητική τομογραφία):
Η μαγνητική τομογραφία παρέχει λεπτομερείς εικόνες των μαλακών ιστών, συμπεριλαμβανομένων των τενόντων του στροφικού πετάλου, καθώς και άλλων δομών εντός του ώμου. Η μαγνητική τομογραφία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στη διάγνωση τραυματισμών των μαλακών μορίων, όπως οι ρήξεις των συνδέσμων.
Θεραπευτικές επιλογές που παρέχονται από χειρουργό ορθοπαιδικό για τον πόνο στον ώμο
Με βάση τη διάγνωση, η θεραπεία για τον πόνο στον ώμο και τα προβλήματα κινητικότητας μπορεί να ποικίλλει σημαντικά, ξεκινώντας από συντηρητικές θεραπείες και καταλήγοντας σε επεμβατικές χειρουργικές επιλογές, εφόσον η κατάσταση το απαιτεί:
Μη χειρουργικές θεραπείες:
Παυσίπονα & Αντιφλεγμονώδη:
Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) μπορούν να μειώσουν τον πόνο και το οίδημα στην περιοχή και να συμβάλλουν στη διαχείριση πολλαπλών καταστάσεων.
Ξεκούραση:
Η ξεκούραση του ώμου από εντατικές ή επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες μπορεί να μειώσει τον πόνο και τη φλεγμονή, δίνοντας χρόνο στον ιστό να θεραπευτεί και να αποκατασταθεί.
Παγοθεραπεία:
Η εφαρμογή πάγου στον ώμο για 10 έως 15 λεπτά αρκετές φορές την ημέρα μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της φλεγμονής και του πόνου, καθιστώντας την παγοθεραπεία μια απλή και αποτελεσματική μέθοδο για τη διαχείριση των οξέων τραυματισμών του ώμου.
Φυσικοθεραπεία:
Η φυσικοθεραπεία παρέχει προσαρμοσμένα προγράμματα άσκησης σχεδιασμένα για την ενδυνάμωση των μυών του ώμου, τη βελτίωση της ευελιξίας και την αποκατάσταση του εύρους κίνησης.
Ενέσεις:
Οι ενέσεις κορτιζόνης ή οι ενέσεις PRP χρησιμοποιούνται συχνά για τη μείωση της φλεγμονής και του πόνου, καθώς και την γρηγορότερη αποκατάσταση του εύρους κίνησης στη περιοχή.
Χειρουργικές θεραπείες:
Αρθροσκόπηση ώμου:
Η αρθροσκόπηση ώμου είναι μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση ή την αφαίρεση κατεστραμμένου ιστού. Αυτή η τεχνική παρέχει ταχύτερη ανάρρωση και λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο σε σύγκριση με την ανοικτή χειρουργική επέμβαση.
Αρθροπλαστική Ώμου:
Η αρθροπλαστική ώμου ενδείκνυται σε σοβαρές περιπτώσεις, ιδίως σε προχωρημένη αρθρίτιδα, όπου τα κατεστραμμένα τμήματα του ώμου αντικαθίστανται με τεχνητές αρθρώσεις.
Αυτές οι θεραπευτικές στρατηγικές αποσκοπούν στη μείωση του πόνου, την αποκατάσταση της λειτουργίας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από τη εξατομικευμένη διάγνωση, τη σοβαρότητα της πάθησης, τον τρόπο ζωής και την κατάσταση της υγείας του ασθενούς.
Δεν θα πρέπει να αμελούμε τον πόνο στον ώμο ούτε την έλλειψη κινητικότητας αυτού, ακόμη και αν είναι μικρή στα πρώτα στάδια, καθώς είναι σημαντικό να γίνεται έγκαιρη διάγνωση και τα όποια αίτια υπάρχουν να αντιμετωπίζονται πριν “γιγαντωθούν”. Φροντίστε τον εαυτό σας.
