Όταν ένας τένοντας ερεθίζεται, φλεγμαίνει και προκαλεί μια επώδυνη κατάσταση, η οποία επιδεινώνεται με την κίνηση. Η φλεγμονή του τένοντα ονομάζεται τενοντίτιδα.

Η τενοντίτιδα, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, οφείλεται σε δύο παράγοντες:

1.      Στην υπέρχρηση της πάσχουσας περιοχής

2.      Στον οξύ τραυματισμό του τένοντα

Οι τένοντες στα δάχτυλα περιλαμβάνουν τους εκτείνοντες στη ράχη του χεριού, που τεντώνουν τα δάχτυλα και τους καμπτήρες στην παλάμη του χεριού, που λυγίζουν τα δάχτυλα. Η τενοντοελυτρίτιδα στα δάχτυλα εμφανίζεται όταν το έλυτρο, δηλαδή το «περίβλημα» των τενόντων φλεγμαίνει. 

Ο αντίχειρας είναι ένα από τα δάχτυλα, στα οποία εμφανίζεται συχνότερα η τενοντοελυτρίτιδα. Όταν η φλεγμονή προσβάλει το πρώτο ραχιαίο διαμέρισμα του καρπού, η πάθηση είναι γνωστή ως τενοντοελυτρίτιδα de Quervain και αφορά τους εκτείνοντες τένοντες του αντίχειρα. Η συγκεκριμένη τενοντοελυτρίτιδα φαίνεται να σχετίζεται συχνά με την εγκυμοσύνη και τον θηλασμός και γι αυτό στην διεθνή ορολογία λέγεται mommy’s thumb. Αρκετά συχνή είναι και σε ασθενείς που πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα. 

Η πάθηση εμφανίζεται πιο συχνά σε γυναίκες ηλικίας 40 έως 50 ετών.

Συμπτώματα τενοντοελυτρίτιδας de Quervain

Τα συμπτώματα της τενοντίτιδας στον αντίχειρα γίνονται πιο έντονα με τις δραστηριότητες και περιλαμβάνουν:

·        Πόνο ή/και αίσθημα καύσου 

·        Πρήξιμο στη βάση του αντίχειρα

·        Μούδιασμα στη ράχη του αντίχειρα και του δείκτη

·        Αίσθημα κλικ όταν τεντώνει ο αντίχειρας

·        Τρίξιμο, καθώς οι τένοντες κινούνται μέσα στο πρησμένο έλυτρο

Διάγνωση και αντιμετώπιση της τενοντίτιδας de Quervain

Διάγνωση

Η διάγνωση της τενοντοελυτρίτιδας de Quervain γίνεται με την κλινική εξέταση, κατά την οποία ο γιατρός εκτελεί μια δοκιμασία που ονομάζεται τεστ Finkelstein.

Κατά την εξέταση, ο ασθενής βάζει τον αντίχειρά του μέσα στη γροθιά του, κλείνοντας τα δάχτυλα γύρω από τον αντίχειρα. Στη συνέχεια το λύγισμα του καρπού προς το μικρό δάχτυλο προκαλεί οξύ πόνο.

Εάν έχει ευαισθησία ή πόνο στη βάση του αντίχειρά του, ο ασθενής πιθανότατα πάσχει από τενοντίτιδα του de Quervain.

Συνήθως δε χρειάζονται περαιτέρω εξετάσεις, όπως οι ακτινογραφίες, για τη διάγνωση της πάθησης.

Μη χειρουργική αντιμετώπιση

Η θεραπεία για την τενοντίτιδα de Quervain, είναι συνήθως συντηρητική. Εστιάζει στη μείωση του πόνου και του οιδήματος και περιλαμβάνει:

·        Νάρθηκα. Έναν αφαιρούμενο νάρθηκα που κρατά τον καρπό ίσιο και τον αντίχειρα σε άνετη θέση.

·        Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) . Φάρμακα όπως η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη, που μπορούν να ληφθούν από το στόμα ή να εφαρμοστούν τοπικά. Τέτοια φάρμακα συμβάλλουν στη μείωση του οιδήματος και την ανακούφιση του πόνου.

·        Τροποποίηση δραστηριότητας. Η αποφυγή δραστηριοτήτων που προκαλούν πόνο και πρήξιμο, επιτρέπει στα συμπτώματα να υποχωρήσουν από μόνα τους.

·        Κορτικοστεροειδή.  Μια ένεση κορτικοστεροειδών στο έλυτρο του τένοντα μπορεί να είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της πάθησης, μειώνοντας το πρήξιμο και ανακουφίζοντας τον πόνο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι παρατηρούν βελτίωση μετά από 4 έως 6 εβδομάδες συντηρητικής θεραπείας και είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τα χέρια και τους καρπούς τους χωρίς πόνο, μόλις φύγει το πρήξιμο.

Χειρουργική αντιμετώπιση

Η χειρουργική επέμβαση συνιστάται όταν έχει παρουσιαστεί χόνδρινη μεταπλασία του ελύτρου ή τα συμπτώματα είναι σοβαρά και δεν βελτιώνονται με τη συντηρητική μέθοδο. Ο στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι να απελευθερωθεί το έλυτρο του τένοντα, για να δημιουργηθεί περισσότερος χώρος για τους ερεθισμένους τένοντες.Η επέμβαση ανακουφίζει από τα συμπτώματα της τενοντίτιδας De Quervain χωρίς να επηρεάσει τη λειτουργία του χεριού ή του καρπού.

Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο χειρουργός εντοπίζει πρώτα και προστατεύει τα νεύρα που υπάρχουν κοντά στο έλυτρο του τένοντα. Στη συνέχεια, απελευθερώνει το έλυτρο, με τρόπο που δεν θα επιφέρει αστάθεια στον τένοντα. Εάν υπάρχει περίσσειος ιστός γύρω από τους τένοντες, αφαιρείται. Στη συνέχεια, ο χειρουργός κλείνει την τομή και εφαρμόζει επίδεσμο.

Οι επιπλοκές της χειρουργικής επέμβασης είναι σπάνιες και ο ασθενής επιστρέφει στην καθημερινότητά του μόλις ανακτήσει τη δύναμη στο χειρουργημένο σημείο.

Αν αντιμετωπίζετε πόνο ή κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να επισκεφθείτε έναν ειδικό ιατρό ώστε να σας εξετάσει και να σας συμβουλεύσει σχετικά με την μέθοδο αντιμετώπισης.