Όταν ένα οστό υποστεί κάταγμα, αμέσως ξεκινάει μια σύνθετη βιολογική διαδικασία επούλωσης η οποία ονομάζεται πώρωση. Σκοπός της πώρωσης του κατάγματος είναι η αποκατάσταση της ακεραιότητας του οστού. Συνήθως η βιολογική διαδικασία της πώρωσης εξελίσσεται ομαλά, το οστό πωρώνεται (κολλάει), αποκτά ξανά την αντοχή του και ο ασθενής επιστρέφει σταδιακά στις δραστηριότητές του.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου η διαδικασία της πώρωσης επιβραδύνεται ή σταματάει εντελώς, με αποτέλεσμα να έχουμε είτε καθυστερημένη πώρωση, όπου το κάταγμα χρειάζεται περισσότερο από τον συνήθη χρόνο για να κολλήσει, είτε ψευδάρθρωση, δηλαδή πλήρη διακοπή της διαδικασίας πώρωσης.
Η ψευδάρθρωση ενός κατάγματος συνήθως οφείλεται σε:
μηχανική αστάθεια της περιοχής του κατάγματος
προβληματική αιμάτωση της εστίας του κατάγματος
μη ικανοποιητική επαφή των άκρων του κατάγματος
επιμόλυνση και ανάπτυξη λοίμωξης της εστίας του κατάγματος
Ο χρόνος πώρωσης είναι διαφορετικός για κάθε οστό. Ένα κάταγμα μετακαρπίου συνήθως πωρώνεται σε 6 εβδομάδες ενώ ένα κάταγμα βραχιονίου σε 3 μήνες. Όταν σε συνεχόμενες ακτινογραφίες για 2-3 μήνες δεν υπάρχει εμφανής πρόοδος της πώρωσης στην εστία του καταγματος, τότε λέμε ότι έχει αναπτυχθεί ψευδάρθρωση.
Κλινικά η ψευδάρθρωση εκδηλώνεται με οίδημα (πρήξιμο), πόνο, δυσκολία φόρτισης, απουσία φυσιολογικής λειτουργικότητας του άκρου και ενίοτε μυϊκή ατροφία. Η ανίχνευση κίνησης στην καταγματική εστία με την κλινική εξέταση θέτει με βεβαιότητα τη διάγνωση της ψευδάρθρωσης.
Πολλές φορές μπορεί να χρειαστεί η διενέργεια αξονικής τομογραφίας για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση του κατάγματος, ενώ σε ύποπτες για λοίμωξη περιπτώσεις είναι χρήσιμο το σπινθηρογράφημα οστών.
Η αντιμετώπιση μιας ψευδάρθρωσης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η κατανόηση του λόγου αποτυχίας της αρχικής θεραπείας είναι βασικής σημασίας για το σωστό σχεδιασμό της οριστικής αντιμετώπισης. Στόχος μας είναι πάντα η πώρωση του κατάγματος και η αποκατάσταση της λειτουργικότητας του άκρου. Για να το πετύχουμε αυτό έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε διάφορες τεχνικές και μεθόδους. Ο Δρ. Βενουζίου χρησιμοποιεί με μεγάλη επιτυχία σχεδόν όλες τις τεχνικές και μεθόδους που είναι διαθέσιμες για την αντιμετώπιση των ψευδαρθρώσεων.
Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας του ώμου είναι ο πόνος στον ώμο και στον βραχίονα. Ο πόνος επιδεινώνεται με τις κινήσεις του ώμου. Επίσης ο ώμος κατά την πίεση μπορεί να εμφανίζει ευαισθησία. Αρκετά συχνός είναι και ο κριγμός που αισθάνονται άτομα με οστεοαρθρίτιδα στην άρθρωση του ώμου. Σταδιακά με την εξέλιξη της πάθησης εμφανίζεται δυσκαμψία και τελικά το εύρος της κίνησης της άρθρωσης του ώμου περιορίζεται σημαντικά.
Στο άνω άκρο η εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδες είναι η συνηθέστερη τεχνική που χρησιμοποιούμε. Στο βραχίονα και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να γίνει χρήση ενδομυελικού ήλου. Στις περισσότερες περιπτώσεις στην εστία της ψευδάρθρωσης, μετά από επιμελή καθαρισμό, τοποθετείται αυτόλογο οστικό μόσχευμα. Παραδοσιακά τα οστικά αυτομοσχεύματα ή τα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα του μυελού των οστών λαμβάνονται από την λεκάνη του ασθενούς. Τα τελευταία χρόνια εφαρμόζεται με επιτυχία και ελάχιστα ενοχλήματα, η λήψη μοσχεύματος από το μηριαίο οστό με την χρήση ειδικής συσκευής με μια μικρή τομή στον γλουτό και με απόξεση οστικού μοσχεύματος από τον αυλό του οστού (τεχνική RIA).
Η χρήση εξωτερικής οστεοσύνθεσης είτε με κυκλικό πλαίσιο (Ilizarov, Taylor, Hexapod) είτε με μονόπλευρο μηχανισμό είναι εξαιρετικά σπάνια. Σε περιπτώσεις όμως που υπάρχει παραμόρφωση του οστού και του άκρου, οστικό έλλειμμα ή σηπτική εστία η χρήση εξωτερικής οστεοσύνθεσης είναι η καταλληλότερη επιλογή.
Εφαρμόζεται σε συνδυασμό με εσωτερική ή εξωτερική οστεοσύνθεση στις περιπτώσεις υπερτροφικών ψευδαρθρώσεων. Η ανάπτυξη ψευδάρθρωσης είναι αποτέλεσμα ανεπαρκούς μηχανικής σταθερότητας του κατάγματος. Στην περίπτωση αυτή η εστία της ψευδάρθρωσης δεν αφαιρείται αλλά γίνεται προσεκτική αποφλοίωση στη περιφέρεια αυτής.
Εφαρμόζεται σε συνδυασμό με εσωτερική ή εξωτερική οστεοσύνθεση σε περιπτώσεις με οστικό έλλειμμα. Η τεχνική απαιτεί δύο στάδια. Στο πρώτο στάδιο γίνεται εκτεταμένος καθαρισμός της εστίας της ψευδάρθρωσης και το οστικό έλλειμμα που προκύπτει γεμίζει με την εισαγωγή βιολογικού τσιμέντου (spacer) που βοηθά στην ανάπτυξη μιας μεμβράνης γύρω από την περιοχή του οστικού ελλείματος. Το δεύτερο στάδιο ακολουθεί σε 2 μήνες όπου το spacer αφαιρείται και στην περιοχή τοποθετείται οστικό μόσχευμα συνήθως από την λεκάνη του ασθενούς.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε κάποια περιστατικά που έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία ο Δρ. Βενουζίου:
Ασθενής 37 ετών μας επισκέφτηκε για ένα χρόνιο πρόβλημα που είχε στον αριστερό βραχίονα. Ο ασθενής είχε υποστεί κάταγμα διάφυσης βραχιονίου σε τροχαίο ατύχημα πριν
Γυναίκα 35 ετών προσήλθε με ψευδάρθρωση κατάγματος ωλένης. Η ασθενής είχε χειρουργηθεί για το κάταγμα της ωλένης πριν από 5 χρόνια σε άλλο κέντρο αλλά η
Άντρας 48 ετών προσήλθε στο ιατρείο μας μετά από παραπομπή για ψευδάρθρωση κατάγματος στη μεσότητα της κλείδας. Ο ασθενής είχε υποστεί κάταγμα της κλείδας προ
Γυναίκα 32 ετών υπέστη κάταγμα μέσης φάλαγγας του μέσου δακτύλου του κυρίαρχου χεριού της μετά από πτώση και αντιμετωπίστηκε αλλού συντηρητικά. Η ασθενής προσήλθε 6
